گزیده ای از سخنان استاد شهید مطهری (ره)

(71)

انسان احیانا خود را با " ناخود " اشتباه می‌کند و " ناخود " را " خود " می‌پندارد و چون‌ ناخود را خود می‌پندارد آنچه به خیال خود برای خود می‌کند در حقیقت برای‌ ناخود می‌کند و خود واقعی را متروک و مهجور و احیانا ممسوخ می‌سازد . مثلا آنجا که انسان واقعیت خود را همین " تن " می‌پندارد و هر چه‌ می‌کند برای تن و بدن می‌کند خود را گم کرده و فراموش کرده و ناخود را خود پنداشته است

سیری در نهج البلاغه ج1 ص 295